Ondertussen zijn we al meer dan een maand ver in onze tijdelijke (?) crisis- samenleving. Maar hoe langer, hoe duidelijker het wordt dat de situatie ernstig is, hierbij komen ook tal van vragen naar boven zoals; Hoe lang gaat dit nog duren? Hoe gaat ons leven eruit zien na de lock-down. Het gaat eigenlijk vooral over de vraag: Hoe willen wij dat ons leven erna eruitziet? Wat als we nu eens zouden werken aan een maatschappij waarbij het menselijke deel draait om het welzijn. Een samenleving die welzijn een centrale plaats geeft? En misschien moeten we dit eens gaan vragen aan de mensen die ervoor zorgen dat we niet wegkwijnen in deze periode.
De voorbije weken verschijnt elke dag wel een nationaal of internationaal artikel dat het heeft over het leven na de coronacrisis. En vele daarvan geven het idee van verandering een voorname plaats in hun betoog. De Nachtwacht op Canvas besteedde al reeds op 14 maart een aflevering aan De wereld na corona.1 Het magazine MO* heeft zelfs een heuse #BeterNaCorona dossier wanneer ze het debat hieromtrent bundelen.2 Algemeen heerst er dus wel een besef dat het leven niet als voorheen kan worden. Deze crisis heeft en zal dingen drastisch doen veranderen. Het is zo dat in deze opiniestukken of debatten steeds dezelfde mensen aan het woord komen, diegene bovenaan de sociale piramide. Zelden of nooit wordt er gesproken met de personen onderaan, zoals ik opnieuw moet zeggen, waar we op dit moment niet zonder zouden kunnen.
Het is in deze context dat ik wil onderzoeken wat de mogelijkheid is van een welzijnssamenleving. Ik denk dat het dan wel kan lonen om het concept welzijn te bekijken en hoe dit überhaupt dan wel zou werken als een samenlevingsmodel, maar vooral het hierover te hebben met personen die dit beleven van op eerste linie.
Order this book here